Jakie to niesamowite, że po przebudzeniu umysł, energia działają tak spójnie. Od ostatniej Ceremonii minęło już sporo chwil. Wydarzyło się parę rzeczy, które zmieniły mój świat. Ale dopiero dziś rano zrozumiałem, że wszystko co się dzieje poza mną jest iluzją. Jest projekcją moich oczekiwań (mimo, że bardzo unikam “chciejstwa”). To jak zachowuje się ten czy inny osobnik, ma się nijak do tego co myślę. Wszystko jest fikcją, bo każdy ma samym końcu rzeczy, myśli wyłącznie o sobie. Słowa, słowa i nic poza tym. Chcę teraz utrwalić tę myśl. Kolejny etap synchronizacji z energią. To trudne, bo zrozumieć to jedno, ale utrzymać ten stan to drugie. Jak po każdej Ceremonii, gdzie wszystko jest jasne, klarowne, oczywiste. Wracam do codzienności i część spraw wymyka się spoza tego zrozumienia. Uważność wobec siebie. To filar spokoju. Nie dać się omamić codziennością, nie dać sobie mówić innym jak mam żyć. Nikt nie ma prawa mówić, że moje myśli i odczucia są błędem. To takie proste. 🙂 Uważność… Spokój… I brak oczekiwań. Nie oczekuję niczego. Jestem wolny.